Odpowiedzialność za zmianę – czyli uśmiech „burmistrza Doliny Krzemowej”

Wakacyjna lektura przypomniała mi o istotnym elemencie prowadzącym do trwałości rezultatów zmiany. Ten element to odpowiedzialność za zmianę, a książka, którą właśnie czytam, to „Innowatorzy” Waltera Isaacsona.

Czyja zmiana? Oto jest pytanie…

Ostatnio jeden z partnerów Szkoły Zarządzania Zmianą spotkał się z Klientem. Rozmowa dotyczyła przebiegu usługi doradczej. Klient zaproponował, abyśmy przeprowadzili kilka warsztatów różnymi grupami pracowników organizacji. Na każdym z warsztatów uczestnicy mieli wypracować istotne z punktu widzenia Klienta pomysły. Klient oczekiwał, że po zakończeniu cyklu warsztatów konsultanci dokonają ich podsumowania – w formie raportu – i wybiorą zestaw pomysłów.

Przedstawiciele Klienta byli nieco zaskoczeni, kiedy nasz konsultant powiedział, że ma inną wizję zebrania pomysłów w raport – warsztat, na którym agenci zmiany (pracownicy organizacji) dokonają wybory najlepszych pomysłów.

Dlaczego? – padło pytanie. Nasz konsultant odpowiedział pytaniem – Czyja będzie zmiana, jeśli to konsultanci dokonają wyboru pomysłów?

To pytanie uzmysłowiło klientowi, że bez wzięcia odpowiedzialności za zmianę, pracownicy nie będą czuli się właścicielami tej zmiany. W efekcie nie będą się w nią angażować, a po zakończeniu projektu nie zadbają o trwałość rezultatów.

Nauka od Roberta Noyce’a – o czyj tyłek chodzi?

Dlaczego opowiedziałem Wam historię o spotkaniu z Klientem? To „wina” Waltera Isaacsona – autora bestsellerowych biografii Steva Jobsa, Einsteina i Leonarda da Vinci – i jego książki „Innowatorzy”

Innowatorzy - odpowiedzialność za zmianę

W tej ponad 700-stronicowej książce znalazłem ciekawą opowieść o stylu zarządzania Roberta Noyce’a – współzałożyciela Intela, zwanego burmistrzem Doliny Krzemowej:

(…) Noyce oddawał władzę pracownikom i zmuszał ich do wykazywania się przedsiębiorczością. (…) Młodzi inżynierowie musieli wziąć na siebie odpowiedzialność i zachowywać się jak wynalazcy. Od czasu do czasu zdarzało się, że któryś z pracowników został wytrącony z równowagi przez jakiś poważny problem. „Ktoś taki przychodził do Noyce’a i nie mogąc złapać tchu, pytał co ma zrobić (…). Noyce pochylał głowę, skupiał na rozmówcy niezwykle uważne spojrzenie, słuchał, a potem stwierdzał: Spójrz, oto twoje wytyczne. Musisz wziąć pod uwagę A, musisz wziąć pod uwagę B, a potem musisz wziąć pod uwagę C.
Później przywoływał na twarz uśmiech Gary’ego Coopera: Jeśli jednak sądzisz, że podejmę tę decyzję za ciebie, jesteś w błędzie. Przecież w końcu to o twój tyłek chodzi”.
W, Isaacson, Innowatorzy, Insignis Media, Kraków 2016, s. 279-280