„Wszystkie modele są błędne, ale niektóre są przydatne” powiedział kiedyś profesor statystyki George E. P. Box.
W tym duchu możemy przyjrzeć się, jak wykorzystać model reakcji na bodźce SCARF/SPAZM, opisany przez Davida Rocka, w czasie projektowania i wdrażania zmian.
Rock around the... Change
David Rock wyróżnił pięć najważniejszych modułów funkcjonalnych reagujących bodźce społeczne, które można ułożyć następująco zgodnie z polskim akronimem SPAZM lub angielskim SCARF:
S – Status,
P – Pewność,
A – Autonomia,
Z – Związki,
M – Moralność.
Chociaż pewnie można znaleźć jeszcze inne składowe, które wpływają na reakcje naszego mózgu, to zastanówmy się jak korzystać z modelu SPAZM planując zmianę i w trakcie jej wdrożenia.
Od modelu do praktyki
Prowadząc warsztaty szkoleniowe lub doradzając klientom wdrażającym zmianę pokazuję, jak wykorzystać model już na etapie projektowania zmiany. Zwracam uwagę na to, aby spojrzeć na zmianę z perspektywy jej odbiorców i zastanowić się, w jaki sposób będą postrzegane zmiany w kontekście każdego z elementów modelu.
Następnie zachęcam zespół przygotowujący zmianę do zaplanowania komunikacji i działań, które zapobiegną negatywnym reakcjom na zmianę, wynikającym z „atakowania” różnych składowych modelu SPAZM.
W trakcie wdrożenia – kiedy „coś nie idzie” – przeprowadzam z zespołem kierującym wdrożenie retrospektywę. Celem takiej retrospektywy jest zastanowienie się, jakie działania (lub brak jakich działań) spowodowały daną reakcję odbiorców zmiany np.
– Czy ktoś odczuł, że jego Status został obniżony? I dlaczego?
– Czy pozbawiliśmy kogoś wpływu na podejmowanie decyzji i ograniczyliśmy jego Autonomię?
– A może nie zakomunikowaliśmy harmonogramu zmiany i niektórzy potraktowali zmianę jako zagrożenie dla Pewności?
W taki sposób przekładam model funkcjonowania naszego mózgu – oparty o osiągnięcia neuronauki – na konkretne działania w obszarze zarządzania zmianą.
A Twoim zdaniem, czy warto poznać model SPAZM/SCARF, aby zwiększyć efektywność zarządzania zmianą?